På mandag var endelig dagen der! Då eg skulle reisa til Russland. Heilt surrealistisk!

Var fryktelig vanskelig å ta farvel med familien, men samtidig godt å kjenne på det fantastiske samholdet og båndet me har ilag. Gleder meg allerede til å komme heim til dei alle. Mamma held eg oppdatert på facetime kvar kveld, for det siste eg vil er unødige bekymringar 🙂 Dette skal gå heilt fint!

Har hatt eit fantastisk opphold i Russland så langt. Har kun positive opplevelsar med både byen, sykehuset og menneska! 

På mandag blei me henta på flyplassen av sjåføren vår som stod med lappen “Karina Haaland”.

Det første han gjorde var å helse på oss alle, før han tok tak i bagasjen min og viste vei til bilen. I bilen fekk me servert gratis drikka. Skikkelig service!! 🙂

På hotellet Vega Beta som pappa bur på, fekk me servert velkomstdrink med champagne ved innsjekk! 

Tirsdagen kom og nok ein gong møtte ein ny serviceinnstilt sjåfør og tok godt imot oss ved hotellet 🙂 Han frakta oss til sjukehuset.

Eit enormt stort bygg! 1000 pasientar er der akkurat no. Heile sjukehuset er beskytta med høge portar rundt og vaktar som kun slepp oss gjennom med bevis på at me høyrer til der. 

Då me kom inn døra på sjukehuset stod engelen Anastasia der og tok imot oss. For ei nydelig og raus dame! 🙂 Ho viste oss inn på rommet mitt.

Etter kun 10 minutt på det nye rommet mitt, kom sjølvaste Dr.Fedorenko inn for å helse på og gi oss betryggande info.

Og innan ein time hadde dei allerede tatt første testen på meg- nemleg EKG. Resten av dagen fekk me fri.

Dermed drog me inn til sentrum i Moskva for å oppleve “Den røde plass”. Mykje flott å sjå på! Anbefaler absolutt alle og ein kvar til å ta seg ein tur til Moskva 🙂 Denne kvelden såv eg også på mitt nye rom. Var eigentleg eit tomannsrom, men sambuaren min Coleen budde på hotell denne natta.

Neste dag (igår) våkna eg 05.30 av at det var lydar ute i gangen. Så starta testane for fullt frå kl 07.00. Alt ifrå munn og nase- prøve, urintest, måling av lungekapasitet (blåsetest), ultralyd av mage og blodårer i beina, sjekk av hjerterytme, røntgen av lunger og hjerte, sjekk av nyrer, 10 glas med blodprøvar, MR i Tesla 3.0 maskin og innvendig ultralyd.

Denne dagen fekk eg også møte romkameraten min Coleen fra London. Ei utruleg skjønn jente som også har ein liten baby (hund) heime. Ho kom ilag med mor si. Så denne dagen fekk eg verkeleg praktisere den elendige engelsken min:p Me tok dei fleste testane ilag. Eg, Coleen og Daniel som også var frå London. Det var godt å snakke med andre i same situasjon, med same bekymringar og tankar og same positive innstilling på at me alle hadde gjort det rette valget! 🙂 

Natt til idag tilbragte eg på hotellet til Marius, som ligg tvers over gata til sjukehuset.

Hans hotell ligg på venstre sida på biletet og mitt sjukehus ligg tvers over gata på høgre sida.

Og idag kl 12.00. skulle me møte opp og få dommen frå resultata på testane igår. Om eg var kvalifisert til behandlinga. Nervene var i høyspenn då Dr.Fedorenko kom og tok oss i handa og sa at no var alt klart for samtalen.

Me gjekk inn på kontoret hans som ligg tvers over gangen til rommet mitt. For ein fantastisk lege! Han var såå betryggandes, informerte oss skikkelig grundig og godt om heile behandlinga og MS sjukdommen.

Han la ikkje skjul på nokon ting, så samtalen var prega av kun ærlighet og varme. Han sa av 1000 behandla så hadde dei uheldigvis mista 2 stk. Og at dette var ein tragedie, men som dei hadde lært av og forbedra protokollen utifrå. Deretter la han stor vekt på at alle bremsemedisinar har bivirkningar som kan være like risikofylte som denne behandlinga , og som KUN bremsar sjukdommen. Dei kan ikkje stoppe den i å utvikle seg, slik HSCT kan ved å restarte heile immunforsvaret. Han illustrerte korleis MS ødla myelin og nervesignal frå kropp til hjerne, ved å illustrere med at han liksom kappet av ledningen til eine lampen hans på kontoret. Det kuttet signal, slik MS herjer i kroppen min. 

Deretter gjekk han over til å snakke om prøveresultata mine. Alt var normalt og eg er “frisk” som ein fisk utanom MS 🙂 MR bildene gjekk han også gjennom med oss grundig på skjermen sin. I hjernen hadde eg 15 arr. Men i ryggmargen derimot hadde eg 2 stk. Dette var han litt bekymra for.

For i hjernen sa han at det var god plass og man kunne ha ganske mange arr uten skikkelig alvorlige utslag. Men i ryggmargen derimot- kan ett arr være nok til å få deg i rullestol. Sidan eg hadde 2 stk var dette ganske risikofylt. 

På ei annen side har eg vært heldig og kan fortsatt bruke beina normalt. Så skaden er ikkje skjedd endå. Jo tidligare me gjer behandlinga no, jo bedre. Han sa også det som eg har sagt fleire gongar, og som er mi største bekymring og motivasjon til å gjere denne behandlinga: man veit aldri kva morgondagen bringer.. og dermed har man ikkje tid til å vente. Etter eit par veker, månader eller år kan det være for seint og eg er låst til ein stol. No er eg “frisk”, ung, hatt sjukdommen ikkje så lenge og har EDSS på kun 2.0. Så oddsa er med meg. Med dette avrunda han med å sei at eg var kvalifisert til behandlinga 😀

Ein gledens dag!! 100 kilo lettare!! 🙂 Sjangsane for at behandlinga går bra er 95 % i mitt tilfelle sa Fedorenko, “men saman som eit team med både oss legar, god støtte rundt og din positivitet- så ligg me på 100%” <3 For ein mann! For ein kompetanse! For ein varme! Og for ein trygghet! Eg er i dei beste hender 😀 

No skal me nyta to kveldar på hotellet til Marius. Han er ei enormt støtte for meg her borte, ilag med pappa sjølvsagt.

Igår koste me oss med bowling heile gjengen, og idag har me vært ute å feirt kvalifiseringa mi med pizza og kos 🙂

Så me brukar tida til å nyte kvart sekund me kan, fram til me blir atskildt. 

I morgon har me fri og skal dra inn til sentrum av Moskva igjen. Og på lørdag kl 08.00. skal eg møte opp på sjukehuset for innleggelse. Då får eg innsett eit kateter i halsen, og begynner med stimulering av stamceller på søndag. 

Dette blir så bra!! Eg er ikkje det minste redd eller nervøs lenger. Kjenner på meg at eg er så klar som eg aldri har vært før. Og med den støtta frå dåke alle, familie og venner, og ikkje minst den betryggelsen og servicen frå Dr.Fedorenko og Anastasia på sjukehuset- så veit eg at dette kjem til å gå bra 😀

Eg skal ikkje gi meg før eg er i mål ♡♡ Tumbs up for suksess!

Ta vare på kvarandre og god natt frå Russland❤